Vraagstukken

Andere wereld

We hebben allemaal de neiging om vooral vooruit te willen kijken. Dromen, wensen, dingen die we in de nabije (of iets verder weg) toekomst nog willen doen, bereiken of beleven. Maar om te weten waar je heen wilt is het ook goed om te kijken waar je vandaan komt. In mijn geval: een compleet andere wereld.

Start

Zo’n vijf jaar geleden was ik nog eigenaar van een heel ander goedlopend bedrijf en was vintage interieur vooral een fijne hobby. Corona maakte een eind aan mijn ‘successtory’.  Want voordat ik twee keer met mijn ogen kon knipperen was het einde oefening. Geen bedrijf meer en ook geen inkomen. Mijn opties; solliciteren of… van mijn vintage passie een bedrijf maken. Na samenspraak met mijn partner begon ik dus helemaal opnieuw. Ook financieel. Want geen startkapitaal, geen financiers, (toen nog) geen bedrijfsruimte, te weinig kennis, geen contacten, gewoon niets. Ik opende een zakelijke rekening, stortte er 100 euro op, schreef me in bij de KvK en gaf mezelf 1 jaar om het rendabel te maken. Zo niet dan zou ik alsnog een baan gaan zoeken.

Obstakels

Ik kom dus van ver en ben ook heus best een beetje trots op wat ik heb neergezet de afgelopen paar jaar. Die baan kwam er nooit, ik zit inmiddels op mijn tweede locatie en kan ik thuis financieel  prima mijn bijdrage leveren. Rijk word ik er niet van, maar daar streef ik ook niet naar dus dat komt goed uit. Maar na het overwinnen van de eerste obstakels (bedrijfsruimte, goede inkoop adressen, salaris kunnen opnemen) kwamen er - hoe kan het ook anders -  weer nieuwe op mijn pad.

Onderscheid

Want wat onderscheid mij nou eigenlijk van al die andere vintage ondernemers en verkopers? Iedereen met een schuur of garage verkoopt tegenwoordig vintage. Zonder bedrijfskosten maar met maximaal rendement. Daar moet ik dus (en ook mijn concullega’s met een winkel) mee concurreren. Hoe pak ik dat het beste aan? Moet ik vaker open? Of juist alleen op afspraak? Koopzondagen introduceren, terwijl ik ook nog iets van een privéleven over wil houden? En dan zijn er nog de kosten versus de opbrengsten die in balans moeten blijven. Stuk voor stuk uitdagende dilemma’s..

Verandering

Niet alleen de markt verandert, ook mijn smaak. Ik merk dat ik andere spullen inkoop dan een aantal jaar geleden. Mijn oog valt steeds vaker op design uit Denemarken, Nederland, Engeland, maar ja.. daar hangt dan meteen weer een serieus prijskaartje aan, ook voor mij. En willen mijn klanten dat wel? Of komen ze juist bij mij voor een kastje zonder merk dat een paar honderd euro goedkoper is? Is een mix van beide de oplossing of verlies ik dan juist de focus? Waar ben ik nou echt goed in en wat kan ik beter aan anderen overlaten? Allemaal vragen waar ik eerlijk gezegd zo een twee drie geen antwoord op heb maar die me wel bezighouden.

Taboe

Soms kan ik – tegen beter weten in – met een schuin oog bewonderend (op)kijken naar die ondernemers die het zo op het oog helemaal uitgedokterd hebben, zich staande houden in deze vintage-jungle, altijd de mooiste items weten te vinden, verkopen als een malle en zo op het oog totaal geen vraagstukken of onzekerheden hebben. Op het oog ja, want dat is natuurlijk niet de realiteit. We laten (zeker online) allemaal graag onze beste, mooiste en sterkste kant zien. Je onzeker durven tonen is zeker nog een beetje taboe. Want stel je voor dat men denkt dat je zwak bent, zoekende of erger nog; niet succesvol…  

Voordeel

Gelukkig zit er een groot voordeel aan mijn vintage leeftijd; ik ken mezelf inmiddels een beetje. Ik weet dat dit bij mij hoort, altijd zoekende, stervend naar verbetering, voorzichtig maar ook ondernemend, soms hartstikke onzeker, soms juist heel zeker van mijn zaak. Een gedreven doorzetter met ongeduldige trekjes… die met vallen en opstaan en door gewoon ‘te doen’ ontdekt welke route mij het best past. Wordt ongetwijfeld vervolgd. Groet, Monique.